Podstawowe informacje o Spółdzielni

Spółdzielnia Mieszkaniowa w Bielawie dzisiaj

Spółdzielnia Mieszkaniowa w Bielawie administruje 90 budynkami mieszkalnymi w których znajduje się z 4545 mieszkań. Ponadto w zasobach nieruchomości znajdują się 2 pawilony usługowo-handlowe oraz 176 garaży. Łączna powierzchnia terenów osiedlowych wynosi 29,50 ha.

W zasobach spółdzielczych w 2018 roku było zameldowanych 10 261 osób, natomiast faktyczna liczba osób zamieszkałych w zasobach spółdzielczych wynosi 7 966 osób, z czego  7 381 mieszka w Bielawie (30,9% mieszkańców miasta), a 585 w Pieszycach (10,8 % mieszkańców miasta). Z tych wszystkich mieszkańców, 5 843 osoby są członkami spółdzielni.

Nasza spółdzielnia wyróżnia się w kraju dwoma rzeczami: wysoko rozwiniętą demokracją spółdzielczą oraz szeroką ofertą działalności kulturalnej prowadzonej na bardzo wysokim poziomie.

Historia Spółdzielni Mieszkaniowej w Bielawie

Spółdzielnia Mieszkaniowej w Bielawie została założona z inicjatywy związków zawodowych przy BZPB Bielbaw. Odnotowanych zostało 34 członków założycieli. Spółdzielnia została zarejestrowana w Sądzie Powiatowym w Świdnicy 8 września 1962 roku pod nazwą Międzyzakładowa Spółdzielnia Mieszkaniowa "WŁÓKNIARZ". Pierwszym budynkiem Spółdzielni był zakupiony od gminy budynek mieszkalny położony przy ul. B. Chrobrego 10. Od tego czasu Spółdzielnia systematycznie się rozwijała. Powstały nowe osiedla: Włókniarzy, XXV lecia PRL, Konstytucji i Południowe. Pod zarządem spółdzielni zostają także budynki przy ul. Ogrodowej w Pieszycach.

Powojenny rozwój przemysłu włókienniczego w Bielawie wpłynął na brak mieszkań. Konieczne stało się szybkie ich wybudowanie. W tym celu na początku lat 60 powołano do życia Spółdzielnie Mieszkaniową. Na koniec dekady Spółdzielnia liczyła 1470 członków, z tego 570 w nowych mieszkaniach. Najbardziej dynamiczny rozwój odnotowano w latach 70 i 80. Liczba członków wzrosła wówczas do blisko 3400. Własne mieszkania uzyskało 2500 osób.

W latach 60. rozpoczęto budowę os. Włókniarzy, które miało stanowić przykład kompleksowej realizacji struktury osiedlowej. Budowane więc były bloki mieszkalne wraz z towarzyszącymi im obiektami, jak szkoły, przedszkola i pawilony handlowe. Powstały szerokie dojścia do budynków, a wokół osiedli powstawały drogi z parkingami. Niestety mieszkania często były niefunkcjonalne - posiadały np, ciemne kuchnie.

Lata 70. i 80. to przede wszystkim budowa rekordowej liczby mieszkań (3.527), jednakże bez towarzyszącego jej budownictwa, jak zieleń, drogi, parkingi i chodniki. W połowie lat 70. rozpoczęto budowę największego bielawskiego osiedla XXV-lecia PRL. Zakończono ją w połowie lat 80. W tym okresie powstały również budynki w Pieszycach.

W latach 90. bielawska Spółdzielnia Mieszkaniowa przeszła na gospodarkę rynkową. Stopniowo wycofywała się z dotacji państwowych i wdrażała programy oszczędnościowe. W tamtych latach przebudowano lokalne kotłownie w Pieszycach z węglowych na gazowo- olejowe. Nastąpił także szeroki rozwój działalności kulturalnej i oświatowej. Zmodernizowano klub na os. Włókniarzy. Powstał nowy klub na os. XXV-lecia PRL. Spółdzielnia, jako pierwsza w Polsce wykonała sieć telewizji kablowej z podłączeniem do każdego mieszkania, w ramach której nadawany był własny program lokalny.

Lata po 2000 roku charakteryzują się kompleksowym ocieplaniem budynków i zakupem ciepłowni osiedlowej oraz jej gruntowną modernizacją. Rozpoczęto też kompleksowe zagospodarowywanie terenów przydomowych (place zabaw, tereny zielone). Wdrożony został zintegrowany system zarządzania Spółdzielnią, zamontowany system monitoringu na osiedlach.